Αρχικά, θα ήταν προτιμότερο και πιο φιλικό προς τον αναγνώστη αν το κείμενο του Κανονισμού είχε εμφανείς τις αλλαγές (σε σχέση με τον προηγούμενο Κανονισμό).
Θα ήθελα να σταθώ στο θέμα της διεθνοποίησης/κινητικότητας.
Θέλει (έχει) το Πανεπιστήμιο Πατρών πολιτική διεθνοποίησης; Πώς εκδηλώνεται αυτή;
Το άρθρο 93 (σελ.147-150) σχετικά με τις άδειες αναδεικνύει μια αντίφαση: Από τη μια το ΠΠ συμμετέχει σε διάφορα προγράμματα και συνεργασίες. Από την άλλη, η υπερρύθμιση των αδειών καθιστά τη συμμετοχή ιδιαίτερα περιοριστική.
Για παράδειγμα, γιατί οι άδειες Erasmus δίνονται (ως τώρα) στη βάση των προϋποθέσεων της παραγράφου 10 κι όχι των παραγράφων 11 και/ή 12; (σελ.149). Να αναφερθώ στο πρόγραμμα Erasmus International. Οι μέρες που διατίθενται είναι 15 με επιπλέον 2-3 μέρες για το ταξίδι που πολλές φορές είναι μακρινό. Είναι προφανές ότι η αναγωγή στην παράγραφο 10 μλοκάρει εντελώς ή καθιστά δύσκολη την κινητικότητα. Επιπλέον, καθιστά αδύνατη τη συμμετοχή στην παραδοσιακή ενδο-ευρωπαϊκή κινητικότητα αλλά και τη συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια, σε διεθνές συναντήσεις, διαλέξεις, κτλ.
Τελικά το ΠΠ θέλει ή όχι την ανάπτυξη διεθνών σχέσεων και την υλοποίησή τους;
Πρόταση: Οι άδειες Erasmus να δίνονται ρητά με βάση τις παραγράφους 11 και/ή 12 (σε συνδυασμό με τις προβλέψεις της παραγράφου 13).
